Breaking, Telling, Living, Anything

Internet

Nakasira ulit ako ng gamit. Nasira ko yung computer monitor namin, binago ko kasi yung resolution at, ayun, ayaw na niyang bumukas. Nakasira na rin ako ng monitor sa isang comp shop nung binago ko rin yung resolution, kinabahan ako nun. Ayun. Hindi tuloy ako makapag-Internet. At isa pang nasira. Yung phone namin na isa sa mga natitirang connection ko sa outside world. Di bale, nandyan pa naman ang tv eh.

Bows and Arrows

Hindi ko alam kung mali na sinabi ko yun o mali talaga yung sinabi ko. Iba kasi yung sitwasyon namin(?) Hindi ko alam. May hindi ako nalalaman. Naguguluhan ako. Siguro dapat ginawa ko na lang yun sa ibang paraan. Ano kayang naramdaman niya? Iniisip ko kung anong naging reaksyon ng mukha niya.

Feelings

Minsan kahit simple things lang yung gawin sa'yo, malaking impact na. O minsan kababawan lang talaga. Ü

"Ako n'ang magdadala."

Hehehe! Pati yung kinumusta ako...hindi ko kasi inaasahan yun eh. Naghihintay lang ako ng text nun at natuwa naman ako sa nabasa ko. Nagulat lang din ako kasi siya yung unang nagtext, normally ako yung nauuna.

Serious

May mga pagkakataong gusto mong seryosohin ko at meron ding mga pagkakataon na gusto mo binibiro ka lang talaga. Ganyan. Ayan nga. Para kasi siyang seryoso pero pilit kong sinasabi sa sarili ko na binibiro lang niya ako. At ayun, kinausap niya ako at sabi niya "Joke lang." Hay... I'm relieved.

Books

Kailangan ko nang mag-seryoso sa buhay ko. Aral mode. Ayun. Busy-busyhan.

Pasko

Yes... Malapit na ang Pasko... Ang panahon ng panandaliang pagyaman, ng paggastos, ng pagtaba, ng biglang pagbait at kung anu-ano pa. Ito rin yung panahon na todo decorate ang mga tao, todo sale at todo sa lights ang mga lugar. Hindi ko alam kung bakit biglang nagmo-morph ang mga tao at ang mga lugar tuwing Pasko. Kung bakit nagbabati bigla ang mga magkaka-away. Hay. Buti na lang may Pasko at may pwede tayong idahilan. Excited na ako sa Pasko, dahil tuwing Pasko...mas positive ang mga bagay-bagay... Iba talaga ang Pasko. Iba pa rin ang Pasko.

Student

Kanina… Nakita ko si Mrs. Marilyn Carson na teacher namin sa Chemistry nung third year. Parang telenovela yung nangyari. Huminto ako sa gitna na corridor sa SM Manila, tinitigan ko siya, hinawakan ko ang kasama ko sa braso, wala akong makita kundi si Mrs. Carson lang… Siya nga… Biglang nag-flash sa utak ko ang pagiging estudyante.

Fifteen years na akong estudyante. College student. Minsan naging high school, anim na taon sa grade school, dumaan sa pre-school at nalilito pa rin kung alin sa kinder at nursery ang nauna. Tipikal akong estudyante…tipikal na tamad na estudyante. Yung tipo na laging new year’s resolution ang “Mag-aaral na akong mabuti.” Natatandaan ko pa ang mga panahon na kinakaladkad ako ng tita ko papuntang banyo para maligo na ako. Natatandaan ko rin ang mga paulit-ulit na tanong sa akin ni mommy na, “Papasok ka ba?” sa bawat umagang tinatamad ako. Hindi naman ako yung hardcore na tamad, may pangarap ako sa buhay…at minsan natuwa akong tingnan na lang ang pangarap ko at mag-daydream na para bang totoo ang lahat.

Hindi ako yung tipo nang batang bibo na sinasakal ang sarili sa dami nang medals. May medals ako pero wala akong medal para sa “Best in Science,” ‘Best in Math” at “Best in English.” May nakuha naman akong “Best in Writing” medal nung pre-school ako. Nung high school naman tatlo ang nakuha ko. Yung isa dahil nag-second place kami sa quiz bee, yung isa naman dahil perfect attendance ako sa buong high school life ko at ang pangatlo ay Duty Award sa CAT (dahil din yan sa perfect attendance ako sa CAT).

Hindi ako nag-graduate with flying colors. Hindi ko man lang nakuha yung Special Citation na gusto ko nung graduation dahil hindi umabot sa 93 ang average ko. Mula sa pinakamataas na naabot ko na top 14 sa buong batch namin, bumagsak ang standing ko sa top 30+. Hindi ko rin nakuha yung isa pang award sa CAT na binibigay lang sa officers na may mataas na grade sa CAT.

Tulad nang ibang estudyante natutulog din ako sa klase. Mahirap makalimutan ang teacher namin na si Ms. Juvi na nagtuturo ng Calculus kasi tinulugan ko ang klase niya. Hindi yung tipong nakatulala o pumikit lang…define natulog…ayun ang ginawa ko sa subject niya. Paggising ko dini-dismiss na niya ang klase namin. Pero isa sa mga bagay kung bakit lagi kong kinu-kwento ito dahil nagpaalam ako sa kanya na tutulugan ko ang klase niya.

Hay… Student life…

The sem that was

Third year, 1st sem AY 2008-2009

Tapos na. Dati iniisip ko lang kung pano yun magtatapos at ngayon tapos na nga at magsisimula na naman ang bagong sem. Akala ko matagal ang magiging proseso ng pagtatapos nito pero nagkamali pala ako. Isang iglap natapos ang lahat.

July 11-12, 2008
Vera's birthday celebration...debut niya

Kain muna bago swimming.
Midnight swimming galore Bosay Resort sa Antipolo.

July 14
Accountancy Week and late na birthday celebration ni Alvin

Yellow and white

Pancit canton at liempo

August 27 (?)
Pa-swimming 'to ni Sir Baguino

@ Antipolo church
Sa may entrance
@ the resort...sa may CR

August 30
Maagang celebration ng debut ni Luisa

Eighteen wishes
Stolen shot
Us

Mga late September or early October (Sunday)
Mendiola
Nagtatanggal ng stress

Si Chox ang nag-picture

Pose pose sa McDo
Gawa namin ni Virge *kokak* @ SM City Manila

Picture moments

Hindi ko alam kung kailan 'to
Sa Jollibee

***

Masaya ang naging sem namin lalo na kapag may kasama kang mga masasayang tao. Bago lang kami sa section na pinag-enrol-an namin pero naging ok naman kami...sa iba. Hehe.

Gusto ko na rin mawala, o kung hindi man ay mabawasan man lang, ang frustrations ko. Iiwan ko na silang lahat sa sem na nakalipas. I'll start anew. Masmatindi na ang pressure this coming sem. Hay!

Salamat sa lahat ng taong naging parte ng kwento ko nitong nakaraang sem. Kung wala kayo, wala akong aalalahanin at babalik-balikang memories, be it good or not.

Flirt

I have been asked by Virge (pronounced as “verge”) on what a “flirt” is. I like to be surprised by his query but I wasn’t. He also told me that Julie said that it’s not intentionally coined to be used derogatorily to girls and people should describe a girl (or perhaps a guy too) as “super sweet” rather than calling her (or him) a flirt.

Honestly, I do not know how to clearly define the idea of being a “flirt.” Well, let me squeeze some inventive juice from my brain.

Flirting: It is a state where you aggressively manifest a physical or emotional attraction towards another person to attract him/her. It could also be a state of being misunderstood, i.e. when others put malice into your actions.

Am I having the idea? Or my efforts are futile in describing what it is?

Been very busy this month.

*sigh*

What's Cooking

What’s Cooking

I set boundaries

You can be close but not too much because it makes me feel uncomfortable. I have my own boundaries, I set them. I demand you respect my boundaries, my private bubble. You are scaring me away and I am ready to flee anytime.

I am not for free

I do not give myself for free and I am not even for sale. You would, and you have to, realize that.

Importance

You almost told me I am not important. You are almost already denying me. We agreed upon it but still I feel so disregarded. If you keep on doing what you always do then you would just make people feel unimportant.

Vague

What is happening? You suddenly acted weird. I cannot understand you. I am not a mind-reader. You have to get your point through so I can know why you are acting like that. Explaining to me isn’t very hard. I will listen to you without interrupting you.

Hidden motives

What is your motive for asking that? I do not want to think badly of you but it is the sole reason that I could logically come up with. I suppose you are not afraid to lose what you do not have… just do not do that again in front of me.

Squeal

Do not be angry if I squeal. You cannot blame me. You have a backup and I don’t. I am alone in this whole thing. I am bursting. I am helpless. I was wrong when I thought that I could endure all of this.

***

Thoughts pondered upon:
= Conflict is essentially good.
= You cannot be afraid to lose what you do not have.
= Get your point through.
= Beware of the limits.
= You are as mean as I am.
= Weak…

Smiles go miles

I entered the room.
I was haggard.
I haven’t combed my unruly hair.
I was perspiring.
I haven’t slept enough.
I was everything not nice to look at when you want to have a fresh scene.
Someone talked to me and asked me something.
Suddenly, I glanced at you.
You were smiling.
We were looking at each other.
I cannot remember if I smiled back at you and I wish I did.
I think I stopped talking that very exact moment.
I think my mouth was agape.
I cannot remember anything but you and your smile.
Everything seemed to be in sweet slow motion.
It felt good. I felt better.
It simply touched me.
So beautiful, so unique.
It is one of the sweetest smiles I have ever seen.
SMILE!
Ü

Random

Escape
Sometimes I want to escape but reality keeps on pulling me back. I want to run away but I cannot because reality will just haunt me. There is no real escape in this world except for two things: death and insanity.

Personality
I missed a lot about someone. I think I really have not known him personally. *sigh* It is just saddening that everything that happened seemed derelict to us. Well, I do not want to get into his business again. He has his life better without me and vice versa.

Immature. Maturing. Matured.
What are the signs of maturity? I asked my sister and she said, "A matured person does not have dreams but goals." Is it so? *think* I just became more conscious and curious about this when there was this person who constantly nags me about being matured. He said I was so immature for the bigger things in life... I think not.

Computer Literacy
I think there are a plethora of people who are computer illiterate in the Philippines. And I think what I think is already a fact. I went to a computer shop. I was the first and the only customer when these two girls came. I was not really into their business until I noticed that they do not know what they should do. Ok. I amiably assisted them since I was just staring at the computer.

SQE Passed
I passed the Special Qualifying Exam (SQE). Ok! I am officially a third year BS Accountancy student. YEHEY YEHEY!

Let’s talk about failures

Let’s talk about failures.

There is no man in this Earth who has never failed. Prove me wrong and you are on your way to another failure.

The bitter truth about life is we are going to fail in one way or another. The bittersweet reality is that every failure is not that bad after all if you learn how to learn. You may hate failing but do not be afraid of another failure even if it is hard. The greatest people on Earth suffered and surpassed the greatest failures in Life. *the following is adapted from Chicken Soup for the Soul*

Consider this…
After Fred Astaire’s first screen test the memo from the testing director of MGM, dated 1933, said, “Can’t act! Slightly bald! Can dance a little!” Astaire kept that memo over the fireplace in his Beverly Hills home.

Beethoven handled the violin awkwardly and preferred playing his own compositions instead of improving his technique. His teacher called him hopeless as a composer.

Charles Darwin, father of the Theory of Evolution, gave up a medical career and was told by his father, “You care for nothing but shooting, dogs and rat catching.” In his autobiography, Darwin wrote, “I was considered by all my masters and by my father a very ordinary boy, rather below the common standard in intellect.”

Walt Disney was fired by a newspaper editor for lack of ideas. Walt Disney also went bankrupt several times before he built Disneyland.

Thomas Edison’s teachers said he was too stupid to learn anything.

Albert Einstein did not speak until he was four years old and didn’t read until he was seven. His teacher described him as “mentally slow, unsociable and adrift forever in his foolish dreams.” He was expelled and was refused admittance to the Zurich Polytechnic School.

Henry Ford failed and went broke five times before he finally succeeded.

Babe Ruth, considered by sports historians to be the greatest athlete of all time and famous for setting the home run record, also holds the record for strikeouts. [1330 strikeouts, 714 homeruns]

Eighteen publishers turned down Richard Bach’s ten-thousand-word story about a “soaring” seagull, Jonathan Livingston Seagull, before Macmillan finally published it in 1970. By 1975 it had sold more than 7 million copies in the U.S. alone.

Richard Hooker worked for seven years on his humorous war novel, M*A*S*H, only to have it rejected by twenty-one publishers before Morrow decided to publish it. It became a runaway bestseller, spawning a blockbuster movie and a highly successful television series.
*some parts omitted

***
I know failing is nothing gracious. I know how shameful it feels sometimes. *sigh* I am on the borderline between success and failure. And I believe that success will pull me to its side…I will always believe.

Love + Bunny = Love Bunny

I am not used to talk about (romantic) love maybe because we don’t talk about it at home or I have no one to talk to. I even have a hard time talking to my girl friend every time she is having a fight with her boy. And I hate it more to hear her dreaded question, “What should I do?” I haven’t had a boyfriend yet! I have no idea and if it’s not an excuse (because my sister is also a certified NBSB and she’s good at advising her girl friends) my reason would be I am not seriously thinking about it. Oh my! Having such a novice hand at this matter made me arrive at my (maybe) most stupid advice and that is to break with her boyfriend. Forgive me! I really have nothing good to tell her. I don’t have a good mouth to help her but I can have a good ear to listen to her dilemmas about their relationship. And good thing she hasn’t taken my advice! She’s with her boy for two years now! And I really super like their love team! They look so cute together and the guy is really sweet and kind and caring to my girl friend. He is the epitome and the personification of the concept “Boyfriend Material.” (just prove me if I am wrong)

I am a Certified NBSB by choice. For those who are really ignorant what NBSB means and unconsciously squinting their foreheads…it means No Boyfriend Since Birth. I love being it. Some even thought that I was a lesbian, which I am totally not. For all of my life, I (only) had two suitors. I thought they would just be illusions but they aren’t. They are real people. The first one only talks to me through text and I was not really entertaining him...I even avoid to talk to him because he’ll just say “I love you,” “I miss you,” and other sweet phrases over and over again. He always gives me a toothache! The second one was fine even if he was always having a fight with me, which I somehow love doing. Honestly speaking, I did not know he was already courting me. Tsk tsk… I really thought he was just being himself…sweet, caring and a gentleman (which I am quite dubious to say). I just learned (and realized) he courted me when he and his friend told me that I wasn’t appreciating his efforts. Tsk tsk…

I have put two Love Bunnies on my bed at the same time and the guys I have mentioned entered the scene at around that time. The time I have removed my Love Bunnies was also the time they exited. Now, I have put again a Love Bunny. I may say that it is working for me the second time around. Note: Love Bunnies, as the experts say, only work for Pisceans like me and what I have put on my bed are just stuffed toys you could buy at stores.

A message for *Ü*:
I think we’ll live a better and quieter life if we just keep it among the four us. And honestly speaking, I really cannot look straight to your eyes anymore. I am not yet used to it. I also think that you speak and act differently after that moment even if nothing significant really changed. And you know what. I feel I am becoming really demanding and bossy over you. Sorry for that… And one more thing! Forgive me about my mood swings…I just have really fast irrational reactions to varying stimuli in the environment. Don’t worry because I am trying to work on it. Ok?

Three Cute Tags

Salamat kay Caca at Barefoot Alchemist para sa tatlong tags na 'to. Ü








I pass the tags to: Vhe, Caca and Barefoot Alchemist

* Ita-tag ko pa rin si Caca at si Barefoot Alchemist kahit meron na sila nito. Ü

*status: nag-aaral*

Finals na…
Usapang stress na naman…

Hmmm…

*status: nag-aaral*
~ kapag kailangan ko ng mataas na grades…nagkakape ako (hhmmm???)
~ nagke-crave ako for chocolate bago mag-aral
~ wala dapat maingay
~ nasa kama ko ako
~ dapat tama at nakagitna ang posisyon ng ulo ng electric fan
~ wala akong masyadong nakikita
~ walang nakakakita sa akin o kaya walang nakakaalam ng inaaral ko
~ mabilis akong mag-aral ng theories kapag hapitan
~ self-study
~ kapag may nagtuturo sa akin, parang hindi ko siya marinig
~ ayaw ko ng may discussions kapag nag-aaral (maingay kasi)
~ magpapaturo na ako kapag malapit na akong isugod sa mental (joke lang)
~ dapat nakatali ang buhok ko (mainit kasi)
~ dapat naka-headband din ako (hindi ko kasi matali yung buong buhok ko)
~ kapag ayaw ko ng subject, kahit anong dali hindi ko maintindihan
~ kapag gusto ko, kahit anong hirap…mahirap pa rin…kaya mas mag-aaral ako…
~ mabilis akong gutumin at antukin kapag nag-aaral
~ napapaginipan ko ang inaaral ko
~ kahit anong aral ko feeling ko parang lagi akong walang alam
~ …maliban na lang kung naramdaman ko ang kakaibang high pagkatapos kong mag-aral… (yung parang lumulutang na utak)
~ gusto kong magpuyat kapag nag-re-review (hindi ko alam kung bakit)
~ hindi effective sa akin ang one week na advanced reading…nakakalimutan ko kasi agad

Hay… Finals na… Kailangan ko ng divine intervention… Oh… Good heavens…

*bukas*
*March 6, 2008*
*ikakasal na sina Kuya Neil at Ate Janet (hindi ko alam spelling)*

Bakit kaya?

Isang umaga, approximately more than 2 years ago, ay may nakita akong isang batang gusgusin (yung batang marumi talagang tingnan). Dinaanan lang siya ng paningin ko tapos bigla kong naituon ang atensyon ko sa kanya nang maglabas siya ng camera phone tapos nagtume-text siya sa daan (medyo bago-bagong model yun ng Nokia, hindi ko lang alam ang unit). Sosyal na gusgusing bata yun, ah.

Naisip ko tuloy ang phone ko noon. Naka-5210 pa ako noon tapos medyo tunaw-tunaw na yung rubber casing nun. Kahabag-habag na cellphone.

Isang araw, tinanong ko ang sarili ko…

“Mahirap na nga ako pero bakit kaya kung sino pa yung masmahirap kaysa sa akin sila pa yung may maluluhong gamit?”

Nagkakamali lang ba ako sa kung sino yung sinasabi kong masmahirap pa kaysa sa akin? Masyado ba akong kuripot? Ano nga ba talaga?

*end of post*
*hindi ko talaga maintindihan kung bakit, eh*

Getting Married

Ikakasal na ang pinsan kong lalake na ka-age lang ni ate. Mga 22-23 years old pa lang siya at ang kanyang soon-to-be-wife ay mag-24 years old yata.

Nagulat talaga ako. Hindi ako makapaniwalang ikakasal na siya agad samantalang si ate nga kahit maligawan hindi pa naeexperience.

Tinitingnan ko nga yung magiging bagong pinsan ko at naghahanap ako ng emosyon sa mukha niya. Gusto ko kasing malaman kung nakakaramdam ba siya ng wedding jitters. Gusto kong malaman kung ano ang feeling niya at ang magiging status niya ay married na at mapapalitan na ang apelyido niya. Gusto ko rin malaman kung ano ang feeling at lalaki na ang family tree ng pamilya niya.

Napa-isip tuloy ako kung kailan ikakasal si ate. Hindi ko nga ma-imagine na may nanliligaw o may boyfriend si ate…lalo na ang ma-imagine ko na may asawa siya. Nagpustahan nga kami na bibigyan ko siya ng P100 kada manliligaw niya. Tagal pa nga, eh. Ten months to go pa bago mag-expire ang kasunduan namin. Hay nako. Kaya kapag may nanligaw kay ate super i-i-screen ko. Nako nako ha. Hindi lang dahil sa pustahan namin pero nandon kasi yung ayaw kong less sa expectations niya at expectations ko yung magiging future boyfriend niya. Hahay.

Kapag napapag-usapan talaga ang kasalan at tinatanong ako tungkol doon ang malimit kong sagot ay wala pa nga akong boyfriend. Uhm… Dahil sa mga tanong na ganon hindi ko naiiwasan na isipin din ang araw na ikakasal ako (nakakakilabot). Parang ayaw ko ngang mag-boyfriend kasi parang ayaw kong ikasal. Ok na ako sa feeling na may nanliligaw sa akin pero yung sagutin ko… Masmatinding usapan ‘yon. Ano ba ‘yan?! Ang bata-bata ko pa at iniisip ko na ‘yon. Bata pa nga ba talaga ako?

Sino kaya ang unang ikakasal sa friends ko? Na-e-excite tuloy ako sa kung anong pwedeng mangyari. I can’t wait! Hehehe…

Ang kasalan day ay isang araw lang. Ang mahalagang part ay yung paghandaan ng ikakasal yung days after nung wedding day. Dapat din may investments na rin ang mag-asawa para meron silang masasandalan if ever. Grabe. Dala yata ‘to ng kakabasa ko ng “Rich Dad, Poor Dad.”


*9 days before March 6, 2008*
*wedding day*

Trabaho ng pera at pagtatrabaho para sa pera

Ilang beses na akong binayaran ni ate para gawin yung pag-encode ng Purchse Orders (POs), receipts at liters ng gasolinang nabenta. Nung una medyo ok-ok pa ako kasi ang konti lang ng ginawa ko. Ngayon, nalaman ko na ang dahilan kung bakit siya willing magbayad sa akin para gawin ang lahat ng yun…boring kasi. Sinulat mo na nga sa notebook, ita-type mo pa ulit sa pc.

Naduduling na nga ako sa numbers na ine-encode ko pero dapat kong gawin yun… Sabi nga ng prof namin sa Accounting, “Masmabuti nang may receivables ka kaysa saw ala.”

Nung una, ayaw ko talagang tanggapin yung request ni ate na mag-encode ng mga 20 na Pos pero ng naisip ko si Ma’am Ocampo bigla na lang akong napa-oo.

40 pesos lang ang bayad sa akin ni ate sa akin. Small-time na small-time talaga ang dating ko. Dati ang konti nang in-encode ko pero 80 pesos ang bayad sa akin. Hay! Akala ko 20++ POs lang yung pinapagawa sa akin pero nung nakita ko… Watda! Mga 45 POs pala ang kailangan kong gawin. Nangangahulugang 89 “cents” kada PO ang presyo ng labor ko. WAAAAH! Nakakainis kaya. T.T

Nagbabalak din akong kumuha ng summer job para makapag-ipon ng pera para makabili ako ng cellphone at nang shares of stock sa isang kompanya (I’m thinking about it). Nawasak kasi ang cellphone ko since nung nag-suicide siya (nahulog lang naman sa double deck). Yung tugkol sa shares… Aba naman! Syempre dapat yung pera ko ang nagtatrabaho sa akin. Dapat pera ang alipin ng tao at hindi alipin ng pera ang tao. Ilan lang ‘to sa mga bagay na tinuturo sa librong binabasa ko, “Rich Dad, Poor Dad” by Robert T. Kiyosaki. Try niyong basahin. Php350 yata ‘to sa National Bookstore.

Sana maging totoo na magkaroon na ako ng summer job. Hay! Kaso ayaw ko naman sa field, gusto ko sa opisina lang ako at nag-iisip ng mabuting-mabuti kung anong makabuluhang bagay ang pwede kong i-share sa sambayanang Pilipino.

Totoo ba?

Mahirap talagang ibigay ang buong tiwala mo sa isang tao. Mahirap din i-gain ang tiwala… Pero bakit kaya may mga tao pa ring sinisira ang tiwalang binibigay sa kanila, lalung-lalo na ng mga kaibigan nila?

Nagulat talaga ako nang may biglang sumulpot na issue, na may mga gamit na hindi sa’yo ang inaangkin mo. Hindi ko naisip kailanman na kaya mong gawin ‘yon. Gusto kong malaman kung ano ang totoo. Pero kapag inaalam namin ang totoo tsaka naman nito itinuturo ang isang tao at iyon ay ikaw.

Wala na.

Naiilang na tuloy akong lumapit sa’yo. Naguluhan tuloy ako kung naging kaibigan ka nga ba talaga namin. Bakit mo ‘to ginagawa? Bakit mo ‘yon ginawa?

Hindi ko talaga alam ang gagawin ko at naguguluhan ako sa nararamdaman ko.

Naaawa ako.
Naiinis ako.

Hindi mo dapat ginawa ‘yon. Hindi ko alam kung sakit mo ba ‘yan o talagang nasa wasto kang pag-iisip nang ginagawa mo yun. Babalik lang sa’yo ang lahat nang ginagawa mo. Sinisira mo ang sarili mo.

Magsabi ka nang totoo. Tama nga ba? Kung ganon man... Ano ang kwento ng mga lihim mo?

The Singles Awareness Day

Singles! Ito ang ating araw. Ito ang araw upang mag-isip-isip sa pagiging single. Ngayon ding araw na ito mas naiisip ng mga single na single sila…este…kami pala…

Mas maraming bulaklak sa lansangan ngayon. Mas marami rin akong nakikitang lovers na sweet na sweet sa isa’t isa… O baka naman nagiging sensitive lang ako kasi Valentine’s nga ngayon.

Hindi pa rin naglalaho ang powers ng Blue Magic at hiwaga nang mga rosas. Nandyan pa rin naman ang charms nang stuffed toy. Hindi pa rin nakakaumay ang sweetness ng chocolates. Alive na alive pa rin ang mga makukulay na karton na maskilala sa tawag na greeting cards. Ikaw na hindi single o nililigawan… Anong natanggap mo? Ikaw na nagbigay, bakit naman ayan ang binigay mo?

Kung bibigyan ako ang gusto ko ay isang dosenang white tulips. Yung tulips, ayaw kong nakabalot sa plastic. Dapat environment-friendly kaya pwede nang nakabalot sa papel ang flowers. Mababaw lang naman ako kaya pwede na rin sa akin ang Skittles o kaya Hershey’s. Matutuwa rin ako kung yung sour candies sa Candy Corner yung ibibigay sa akin. Ayos kapag may dispenser yung candy. Ayaw ko nang stuffed toy kasi magastos maglaba nang isang bungkos nang bulak, mahirap pang magpatuyo. Ayaw ko nang lobo. Never na never ang mga lovo! Mahirap bumiyahe, ah. Lalo na at nag-co-commute lang ako. Gusto ko rin nang cellphone. Ay hindi, joke lang! Hahaha! Demanding na ako. Hehehe! Pero ma-a-appreciate ko na ang kahit simple gesture lang. Take note: “MA-A-APPRECIATE ko na…” Nagbabagong buhay na ako ngayon at nagpapakabait na ako. Okie! Mabait na ako…(minsan)

Single ako, ikaw ba?

Hindi naman malungkot maging single. Sabi pa ni ate ay “miserable fact” daw ang pagiging single. Pero para sa akin hindi. Hindi ko lang din naman maipaliwanag kung bakit masayang maging single kasi pilit ko na lang sinasabi sa sarili ko na wala namang something special kung buhay na buhay ang love life mo ngayong mismong araw na ito.

Malungkot ka???

Ano naman kung wala kang love life ngayon? Ano naman kung heartbroken ka? Ano naman kung single ka at wala mang something special sa Valentine’s mo? Hindi ka nag-iisa. Hindi ako heartbroken, kaya hindi ko alam ang nafi-feel mo pero single din ako. (O baka “It’s complicated” ang status mo) Hindi naman katapusan nang mundo. Hindi naman bubuka ang lupa at kakainin ka nang buhay kung malungkot ang araw mo na ito. Parang wala nang bukas, ah. Ganyan talaga ang nakakasukang katotohanan sa buhay. May mga bagay na mahirap intindihin at minsan ayaw ipaintindi sa’yo pero hindi naman diyan titigil ang buhay. Kailangan mong humanap nang ligaya sa kabila nang kalungkutan mo. Naiinis ka na nga sa kung anong wala ka eh ayun pa yung pilit mong hinahanap. Hindi ko gets ang sinasabi ko. Basta, ito ang klaro, “Just look at the better side of the picture.”

Hay!

Literal na malamig ang araw na ito sa akin. Malamig kasi ang simoy nang hangin. Bukas summer na! Hahaha! Wala lang. Maiba lang ang usapan.

Basta… Iisipin ko na lang na masaya ako. Nyihee!

***
Magulo na ang susunod na part
***
Sa pagpasok ko kanina ay natuwa naman ako. Pumasok ako sa room nang todo smile kahit walang dahilan. Wala nga ba? O baka naman natutuwa ako kasi nagkatotoo yung kahibangang iniisip ko? Haha!

Well, pag-uwi naman namin kanina ay may na-discover ako. Hahaha! Natuwa naman ako sa mumunting discovery ko. Hahay! Wala lang. Kahibangan lang itong mga ito. Natutuwa ako, eh. Hahaha! Ü

Different Things

Phone Calls
Fifteen minutes lang daw ang pinakamahabang pakikipag-usap ni Virge sa phone at kanina ang record-breaking call na ginawa niya. Mga more than one hour kaming nag-usap, to the extent na super sakit na ng ears ko ay hindi ko pa talaga mabitawan yung phone at pilit ko pa ngang dinidikit sa ears ko para marinig ko si Virge. Medyo paulit-ulit ang usapan namin pero natuwa naman ako kasi napatunayan ko na si Virge concerned talaga sa welfare ng friends niya.

Bomber
May lalakeng biglang nagsalita sa loob ng tren. Kung ano sinasabi niya at may tungkol pa sa pagiging makasalanan, sa kamatayan and many more. In fact, natakot talaga ako ng husto noon pati si Jeff ay same feeling pala. Nag-decide kaming bumaba sa V.Mapa (galing kami ng Pureza noon). May takot factor kasi sa kanya. Iniisip ni Jeff na bomber siya. Then, sa Cubao may dalawang lalaki akong tinitingnan. Hindi dahil sa crush ko sila, dahil kasi sila yung kasama namin sa unang tren na sinakyan namin (doon sa may lalaking biglang nagsalita). Nagka-ngitian kami at parang sa mga ngiting iyon ay nasabi namin na, “Bumaba rin pala kayo! Hahahaha!”

Words
Words are powerful. It can make you or destroy you. Hmmm… Ang gusto ko lang naman sabihin ay… “Stop. Look. Listen. Tumigil ka na sa attitude mong ‘yan. Tingnan mo ang paligid mo at marami nang naiinis sa pangit mong ugali. Pakinggan mo ang sarili mo at i-assess mo kung ano ang labis sa’yo.”

Stupidity
Nagalit ako kanina. As in, nagalit talaga. Ang babaw ko talaga. Pagkatapos nang galit ko ay feeling ko ang engot-engot ko at nagalit ako. Napaka-irrational nga talaga nang galit ko noon. Ang stupid ko talaga kanina. Haha! Dapat ‘di na ako nagalit. Nagsisisi tuloy ako.

This is for someone
Ayaw kong maawa sa’yo dahil baka ayaw mong kaawaan ka. Pero awa talaga ang nararamdam ko. Natatakot din kami para sa’yo. Natatakot ako dahil baka hindi mo alam kung nasaan ka na nailagay nang sarili mo. Sorry. I just do not understand you fully and you do not understand me either. Ayaw kong lumala ang sitwasyong kinalulugaran mo. Hindi ko nga lang alam kung ano ang dapat kong gawin…kung ano ang dapat naming gawin.

Music

Ito yung mga tugtuging lagi kong pinapakinggan. Well, dahil ito yung naka-save sa pc namin kaya lagi kong pinapatugtog.

I Wanna Be Your Underwear
by Bryan Adams
>> Yung guy dito gustong maging most important thing sa buhay ng girl na gusto niya. Pati ba naman maging underwear at hot sauce gusto niyang maging.

Bette Davis Eyes
by Gwyneth Paltrow
>> Tuwing pinapakinggan ko ito hindi ko mapigilan mag-emote at kumanta kahit hindi ko alam ang lyrics. Hindi ko kasi alam ang hitsura ng mata ni Bette Davis kaya hindi ko ma-explain ang isang ‘to.

Les Fleurs
by 4Hero
>> Tungkol ito sa isang bulaklak na bumuka na (siguro). Hindi ko gets ‘tong kanta na ‘to pero ang masasabi ko lang ay masmatagal pa yata yung instrumental kaysa sa dun sa may kanta pero maganda.

The Barracuda
by The 5, 6, 7, 8’s
>> Gusto kong tumalun-talon at mag-cheer habang tumutugtog ‘to. Lalo na dun sa part na nag-i-spell na ng BARRACUDA.

Dying Inside to Hold You
by Timmy Thomas
>> Si ate ang may pakana kung bakit kami may ganitong kanta. Sikat na kanta ‘to sa sikat na sayaw ng UMD… Uhm… Thinking thinking ka pa rin ba kung ano ang UMD? Kung alam mo na ang meaning noon… Malamang alam mo yung sayaw nila…sila ang Universal Motion Dancers.

Walking On Sun Shine
by KC and the Sunshine Band
>> Nakakaisip ako rito nang isang mainit na panahon habang papauwi ako. Nakakapawis ang kantang ‘to kasi ang init kaya sa Pilipinas, ‘di ba? Pero gusto ko itong kinakanta kapag naglalakad ako sa arawan. Saya nga, eh. Ginagawa kong musical ang paglalakad ko sa arawan habang tagaktak ang pawis at mantika sa mukha ko.

Magic Moments
by Perry Como
>> Hindi ito applicable sa Pilipinas kasi wala namang football dito. Dito ko naiisip na magical ang love. Para bang Enteng Kabisote… Magical… HAHA! Wala lang!

Isn’t She Lovely
by Stevie Wonder
>> Nakaka-imagine ako rito nang babaeng naglalakad papalayo sa isang guy tapos yung guy ay nakakatitig dun sa girl na papalayo.

Pretty Woman
by Roy Orbison
>> Ang sarap maglakad sa kalsada kapag ito ang tugtog. Parang feeling ko ang ganda-ganda ko. Hahaha!!!

Shakespeare In Love
by Layla Kaylif
>> Isa pa itong “emote song” ko lalo na kapag malakas ang volume.

On ne S’aimera Plus Jamais
by Larusso
>> Hindi ko maintindihan ang kantang ito kasi French. Next song!

Boston
by Augustana
>> Dahil sa kantang ito ay bigla akong nag-emote at naluha. Haha! Kasi naman naalala ko yung problema ko tungkol sa friends ko. May line kasi dyan na, “You don’t know me. You don’t care.” Basta sila na ‘yon.

Suddenly
by Soraya
>> Para rin itong Magic Moments pero ito naman ay hindi magical kung hindi ay enchanting. Ü

It Must Have Been Love
by Roxette
>> It must have been love nga siguro… Hehe! Ü

To be with You
by (guy singer)
>> I don’t know the singer’s name. Ayun… Wala akong masyadong masabi kasi hindi ko pa masyadong pinapakinggan masyado ‘to.

Your Call
by Secondhand Serenade
>> Sweet ang kantang ito pero may pagka-demanding.

Somewhere Over the Rainbow
by Harry Nilson
>> Gusto kong matugtog ito sa keyboard ko.

Marami pa kaming kanta at marami pa rin akong pinapakinggan. Yung mga nilagay ko ay yung mga kantang kinakanta ko, sinasayaw ko, ginagawan ko nang interpretative dance, na-i-imagine kong kakantahin ko sa singing contest (as if magaling ako kumanta, noh) at mga kanta ko sa buhay ko kapag ginawa itong musical. Pero kulang pa ‘yang listahan na ‘yan.

Friends... Friends... Friends

Hello? Hello?
January 24 noon nung tumawag ako kay Miñezka. Nataranta talaga ako noon kasi akala ko birthday niya nung nakaraang araw (Jan. 23). Pagsagot niya sa phone niya ay binati ko agad siya nang “Belated.” Tumahimik siya. Akala ko hindi niya ako na-gets pero ang totoo pala ay nagulat lang siya kasi sa Jan. 28 pa ang birthday niya at binati ko na siya. Oh my gulay! Napahiya ako! Nag-pretend na lang ako na hindi ko siya marinig at mahina ang signal sa kinalulugaran ko (kahit malakas naman talaga ang reception). Ang sabi ko pa, “Hello??? Hello Mineng? Hindi kita marinig.” Tapos, sabay cancel sa call ko. Haha! Pahiya ako!

Nahihilo ako
Lima kaming nanood sa sinehan. Halos walang laman yung buong area. Nagdilim na ang paligid at bago pa man din mag-start ang movie ay nag-wash room muna ako. Nung pabalik na ako sinehan ay nalilito ako dun sa neon lights sa sahig. Buti yung usherette ay nag-ilaw ng flashlight. Nahilo ako noon sa mga ilaw. Tapos nung paupo na ako, sinasabi ko dun sa kasama ko na, “Nahihilo ako.” Paghawak ko sa chair, nagulat ako kasi wala yung bag ko. May nakita rin akong plastic ng pagkain, eh hindi naman kami bumili ng food at drinks. Nung medyo nag-reflect yung ilaw mula sa screen ng sinehan…nakita kong hindi pala sila yung kasama ko! Mali!!! Pahiya ako! Nakita ko yung pagkagulat nung girl at yung pagbuka ng bibig niya sa pagtataka. Natawa ako nang malakas at sabay takbo. Haha! Yung mga kasama ko nakaupo dun sa row sa likod nila. Haha! Pahiya talaga ako!

Surprise!
Nag-treat si Ches nung Friday kasi birthday niya nung Jan. 19. Ang usap ay 3:30 pm sa BigR. Medyo na-late ako nang dating kasi medyo late kaming na-dismiss. Ang balak namin ni Noka ay bibili kami ng cake for Ches. Eh nauna silang dalawa! Wala na! Ang surprise namin ay hindi na talaga surprise. Pati yung pagpili namin ng cake at yung pagsulat sa ilalagay sa cake ay nakita na agad ni Ches.

Max’s
Ang dami naming kinain sa Max’s. Masaya! Ang lalakas nga nang tawanan namin. Busug na busog talaga ako noon. Ang sarap nilang kasama sa kainan.

Friends
Nung nag-treat si Ches, present si Daryll, si Noka at si Carlo (BF ni Noka). Ay, teka. Pati pala ako present din! Absent si Pam at Min noon. Super na-miss ko sila. Ang saya namin. Ang sarap tumawa nang malakas. Parang walang pumipigil sa akin. Ang sarap mag-kwento. Ang sarap makinig sa kwento. Ang sarap nilang kasama. The best. Hindi ko alam kung anong meron sa kanila ang wala sa iba. Gusto ko kung ano sila. Nagbabago man sila pero kahit magkaganon ay kilala ko pa rin sila. Friends ko sila kung may pera man ako o wala (hindi tulad nang iba). Friends ko pa rin sila kahit hindi ko sila masyadong nakikita. Friends ko sila kahit ano pa man. Hindi sila perfect pero kabilang sila sa best people na na-meet ko na. Love you guys!

PS
Ches, dalin mo sa birthday ko yung kandila mo. Hehehe!
Noka, Amazona ka talaga. Hehe! Ang brutal mo.
Daryll, nasaan na yung panyo mo?
Carlo, huwag kang masyadong naniniwala sa joke ni Daryll tungkol sa ilong! Hihi!
Mineng, sorry. Nataranta kasi ako. Mali kasi nakalagay sa calendar ko. Hehe. Happy birthday!
Pam, sama ka naman sa galaan. Ü Para makumpleto naman tayo.

Welcome 2008!

Start anew! It’s another year to spend. Whoa! Seventeen years had quickly passed by.

+++

The Kiddie Felony
“Hey kid! Do you know what you just did? You stole from that truck! Bring it back!” I wanted to scream but I could not. I just sat bedazzled by what he had done. He was just a kid! He may be younger than a 10-year old child. Hello! Values check!

Have Some Love
Many people are really engrossed about their love lives and I am not one of them. Entering into a relationship is really costly. Admit it. You have to spend on dates, on gifts, on sweet somethings. You even tend to lose the other half of yourself and your normal brain functions (i.e. to discern wisely). You, then, feel so immersed into something that you always describe positively. Love is… Love is blah blah blah…

Ambivalent Incident
Sometimes I like them and sometimes I don’t. Sometimes shameful and sometimes typical. Sometimes thoughtful and sometimes not. Urgh. What is happening!?

When Other Shoes Stink
I know a little of the misery you feel, if ever you feel any misery. I know how it feels to be alone. I know how embarrassing it is to look for your friends and learn that they already left. It feels so bad to look at them from behind. No one notices who walks at the back. No one ever empathized. No one knows. No one cares.

Molly Molly Guacamole Peep Pop Molly Molly
She is our pet dog. She died last December 26, 2007 because of unknown reason. Her death was really sudden. I miss her. I miss the way she runs around the house, the way she pees at the bathroom even if she wasn’t trained to do that, the way she bites, the way she barks, the way she eats, the way she pushes herself from the wall, the way she plays with the stones, the way she tears the rags, the way she opens the screen door, the way she jumps… I cannot sing to her anymore our song for her. I miss everything about Molly. Anyways, all dogs go to heaven. I know she is better off there.