Dito ba talaga ako?

Nagulantang ako sa mga pangyayari. Hindi ko nagustuhan ang accountancy noong inaral namin ito nung 2nd year. Ngayon… College na ako at ang binabagsak kong subject noon ang siyang magiging kurso ko. Nasa main building na kami, lumagpas na kami sa 4th floor kung saan pipila ang mga estudyanteng kukuha ng Business Administration. Dapat andoon ako pero nilagpasan ko iyon para umakyat pa ng isang floor para sa BS Accountancy.

Pangalawang batch kami sa uupo. Ang saya! Masarap umupo pagkatapos mong gawin lahat ng klaseng pagpapasaya sa sarili mo para hindi ka mainip habang nakatayo at naghihintay. May biglang binanggit ang lalakeng nasa harapan ko. “Nasa BSA kayo. Tama ba?” Hindi ko alam kung ano yung kursong kinuha ko kaya hindi ako makaimik. Tingin na lang ako sa papel na hawak ko kung BSA nga ang tawag sa kursong kukunin ko.

Katuparan na ng mga pangarap ng mga kasama ko. Musika sa tainga nila na aprubado na sila bilang estudyante sa BSA. Gusto nilang maging CPA at ako naman gusto kong magka-background sa accounting. Pero sana hindi lang iyon. Inisip ko ngang tumayo sa kinauupuan ko para magtungo sa 4th floor pero wala akong lakas. Hanggang plano lang iyon.

Nasa labas ako ng Dean’s Office at napaisip-isip kung dito ba talaga ako tutungo. Nagbigay na ng welcoming remarks ang dean. Sabi niya malamang gusto namin ang accountancy, yung mga kasama ko natutuwa pero ako natatakot. Nang palabas na kami, parang gusto kong umiyak nang nakita ko ang isang babae na nagsusulat sa isang ledger.

Hindi lang puro sa accounting ang subjects namin… Nagulat ako na may Law. Ok! Nako… Napaisip-isip ako tungkol sa ITR at suffrage(konek?). Ilan lang iyon sa mga nalalaman ko tungkol sa batas maliban sa kung paano iha-handle ang flag, bawal mag-jaywalking, no littering, no loading and unloading, post no bill, don’t block the driveway, barya lang sa umaga at bawal umihi rito.

Sige… Ayus lang iyan… Ganyan lang talaga ang buhay, kailangang sakyan.

“Ok! Papuntang BSA! BSA! BSA! Sakay na!”
“Saan nga ba ako? Sige dito na. Dadaan naman sa BA.”
“Aalis na! Aalis na!”
“Pamasahe po?”
“Kahit magkano basta ‘wag lang bababa sa ochenta y cinco.”
“Magkano ba pera ko dito? Mabilang nga.”

Earth Day

Picture from www.communityschool.net/

It's Earh Day today! Lagi nating alagaan ang kapaligiran kahit hindi naimbento ang Earth Day... Ok?

"Panic Room"

Babalikan ko sana ang Certificate of Good Moral character also known as Good Manners and Right Conduct (sabi ni Abo ‘yon). Paalis na ako noon nang may naabutan akong kumakatok mula sa loob ng CR. Weird… Nung sinubukan kong buksan ayaw kahit yung college student na nakasalubong ko sumubok rin pero ayaw talaga. Humingi na kami ng tulong mula kay Super Kuya pero sabi niya bakit daw namin bubuksan iyon eh CR nga ‘yon. Okies… Ngayon natatawa na ang mga taong nandoon dahil sa nakulong naming Guidance Counselor. Wahehehe!!! Ayun lang… Natatawa nga ako pauwi eh. Sinira na ata nila yung door knob kasi nga eh palpakin na.

Andito ka pa ba?

Minsan ba ay sumagi na sa utak mo ang tumalon sa isang gusali o tulay? Balutin ng plastic ang iyong ulo? Ibitin ang iyong sarili? Magpasagasa? Bakit kaya mas madaling tapusin ang buhay kaysa ipagpatuloy ito? Ilang segundo o minuto lang ay wala ka na sa mundong ito at kasama ka na sa kinakatakutan ng mga bata. Kung magastos ang pagpapa-sunog sa malamig na bangkay o pagpapalibing ay hindi rin biro ang gastos ng nabubuhay.

Mabuti pa ang mga dahon dahil pilit kumakapit hanggang sila ay mabulok o pitasin. Ikaw at ikaw pa rin ang magbibigay katuturan sa buhay mo at magbibigay ng katwiran upang patuloy na maglakad. Parang telebisyon, kapag nasisira at nawawalan ng kulay ay pwedeng mong daanin sa kaunting pukpok.

Basta… Huwag mong ililibing ang sarili mo at hintayin mo ang panahon ang gumawa nito para sa iyo.

What are the colors of the olden times?

When I was watching an old movie, I wondered if the colors during the olden times are black, white and brown only. Then a few decades ago colors appeared but they are dull. It was just now when they appeared to be more radiant. Well, I was still a kid when I thought of that.

The Colloquial Mind

Instead of... You/They say...

Electricity - Meralco
Toothpaste - Colgate
Detergent - Tide
Photocopy - Xerox
Slippers - Beachwalk/Alpombra
Rubber Shoes - Spartan/Tennis
Golf Balls - Spalding
Refrigerator - Frigidaire
Sticky Tape - Scotch Tape
Permanent Marker - Pentel Pen
Liquid Eraser - White Out/Pritt
T-shirt - Hang Ten
Pencil - Mongol
Person not from a province - Taga-Maynila
Condensed Milk - Milk Maid
Cream (Fruit Salad) - Nestle
Noodles - Lucky Me/Payless
Hair Spray - Spraynet
Soap - Safeguard
Ice Cream - Magnolia
Thread (Cross-stitch) - DMC
Jeans - Levi’s
Pizza - Shakey’s/Pizza Hut
Water - NaWaSA
Paint - Boysen
Nail Polish - Coronia
Menthol Rub - Vicks
Ointment (Insect Bite) - Katinko
Soft drinks - Coke
Plastic Container - Tupperware
Coffee - Nescafe
Peanuts - Growers
Chewing Gum - Juicy Fruit
LPG - Shellane

You may have heard them once. These words are just inevitable because they are part of the colloquial world.

Kambal ba kami?

My sister<--- --->Me



I can’t help it… I want to blog this now…

First Incident
We were on our way home (I was with my sis)… We were talking about some thing when the tricycle driver suddenly butted in…

Magkapatid ba kayo? Magkamukha kasi kayo.

I am not the type of person who will answer a stranger’s question so my initial reaction was, “Opo… Hehe… (shrugged shoulders and smiled)…” Do we have a similar phenotype??? No!!! We just laughed about it.

Second Incident (The Last and the shocking)

My sister invited me to go to the barbeque-han in the street corner. Wahehehe… We met an old man… When I was about to pass him he suddenly questioned me, “Kambal ba kayo?” ??? I was shocked for a moment and I said “Hindi po.”

Ganoon na ba kami magkamukha??? Ito ang pictures namin… Left siya at right ako…

Being Them

HaLLer GuyzZ!! MustAh na p0h ke0? Et0h n nMn p0h aq naNgunGulit. La p0h kc gWa s hawz eh. Ang inEht nge0n, SumMer n tLga. cGe GuyzZ tiLL nXt tym n lng… Bye! MuaHhHugZz!

~Syempre hindi ako ganyan kahit sa text… Hindi ko afford ang alternating uppercase and lowercase letters… Mmm… Kuha ko lang ‘yang mga yan sa mga nagtetext sa akin. Ganyan sila… Hindi ko kaya ang ganyan… Ewan ko ba… Iba lang talaga siguro ako. Corny kasi ako. Tinray ko lang maging sila pero mahirap pala kasi hindi ako ganon. Siguro kailangan ko ng matinding ensayo para matuto ako ng ganyang lenggwahe.

Celebrating the Day I was Born

Wuhu!!! Hindi ko birthday ngayon pero naalala ko lang. Mga grade 4/5 na ako nung namulat ako na ayaw ko palang i-celebrate ang birthday ko. Nung grade 3 nga ako ang regalo sa akin ng friends and classmates ko ay payong na malaki, yung kasya yung ilang katao, pati ilang wirdong gamit. Sa ganoong pagkakataon ko nasilayan ang ka-cornyhan ng birthday ko pero sa totoo nung una ay natuwa ako kasi marami akong gifts…
Ay onga pala… Dati ‘pag nag-ce-celebrate kami ng birthday namin nung kinder kami ay pinuputungan kami ng karton na korona. Usually pink iyon at excited pa akong makakuha ng ganoon.

Not Once

He was delivering his speech to everyone in the auditorium and he was just in front of me. At first, every thing seemed so funny. He started it with, “There was once a poor boy…” His voice was very casual and quite funny. He was reading, I think, a story about some one. He stated it very comically that some laughed (yung iba pumalakpak pa) at the “Wawa Incident” aka “Ang Araw na Nasaksak Siya.” Some of the parts that I could remember… Not in order po ito…

“He wanted to belong in the top 10 of his class but he could not because his grades were 79 to 81… When he graduated grade school he got an award and it was ‘Best in Computer.’ He stopped going to school…but he decided to re-enter.”

One of my seatmates was asking if it was him. Sabi ko, “Yata, parang siya.” Behind my mind, I know it was him because there was an incident where he told us that he is going to share the story of his life at halata naman na siya iyon.

“He tried to commit suicide, not once…”

He always says that he will commit suicide. I thought they were all a joke but they were not. Please… Don’t…

He’s our batch valedictorian, received several awards which I cannot remember anymore because they are too many.
He really inspired me and his speech almost made me cry… Thanks Daro… Andito lang kami… /PaDaNo…/

I forgot the block in which I live

I went to the post office to look for my letter from UST. The mailman asked for my address. I answered,
“Lot 19 Block… Block 2 po ata o Block 3.” He was surprised. Hehe… He said there’s no lot 19 in block 2, it is only in block 3. Oh, Ok. Next time I’ll bring an ID with me. Har! Right after I got home, I quickly searched for my ID to know our mailing address. Tama si manong, block 3 kami. Why did I forget it? Mental “block?”

PS
When I will leave the post office, manong told me to come back the day after it and bring some merienda. Woohoo… But I did not… Do I have to?

Crispy Kangkong

When we were in Shopwise Antipolo we’ve passed by a lady who kept on saying, “Free Taste, Ma’am/Sir, Crispy Kangkong po with *** Mayonnaise.” I ignored her but one of my friends grabbed one. I felt some hunger in my stomach so I tugged Cc with me and got some crispy kangkong. It is indeed crispy and delicious. Well... It tasted like flour. I wanted to take another one but I got shy. Hehe…

I wonder… What will be the taste of peanut butter added to mayonnaise?

Anong gusto mong maging?

Maybe every Filipino on earth heard that question. It is as popular as “One plus one?” Why would they ask a child about his/her dreams? Hindi pa naman ganoon ka-established ang kanilang gusto sa buhay pero malay ko pa rin. I wanted to be a lawyer and the president of the Philippines. Waha! Nice dreams but as of now I would like to be a successful person in any career that I will pursue.

Top 5 Dreams of children
Actor/Actress
Doctor
Lawyer
Veterinarian
Their father’s/mother’s career
*Note: I have no basis for here. Not in order yan… Onga pala… Kung bakit Filipino lang yung tinukoy ko sa 1st sentence… Ewan ko lang kung sikat din yan sa ibang bansa.

Now, every time some one will ask me about my dream my safest answer will be, “I want to be successful.”

Black and White

We don't have a photo editor in our computer. Har... So I asked Lourdz to edit my picture. Wahehe... Nang-utos pa... She was kind to do so. I am very grateful because she did that for me... Syempre naintriga siya kung para saan. Sa Rice Bowl Journals sabi ko.

Salamat Lourdz!
Ewan ko ba. Gusto ko siguro malaman ng mundo ang existence ko.

http://ricebowljournals.com/

Summer Job

I tried to apply for a summer job and my target is the municipal hall of Taytay. Unfortunately, I was too late to submit my resumé. Mmm… Abo (my aunt) told me to apply in a fast-food chain but I am very afraid to take the orders of the customers. I am just too slow for that job.
I even heard that one of my classmates works as an encoder. Har… Maybe I’ll fit for that job since I like to type. Hehe… It is in Ortigas. I like to have a summer job.
Next year… I’ll have a bull’s-eye.

Vacation

For the past 9 years of my life, I’ve thought that vacation is the least educational and the most sinful part of my life… I was wrong… I’ve learned a few things…

Stress can cause menstruation.
I can already determine how stressed I am.
Too much thinking can cause nosebleed.
Wrong spelling, miss one turn.

Vacation is educational.

Oh, Aling OP!

Si Aling OP ang may-ari ng favorite na sari-sari store ko at unfortunately ang tindahan niya ay mag-sasara na… Huhu… Siya ang may pinaka malapit na tindahan sa amin kaya madaling puntahan.

Si Aling OP ang source ng chismis sa amin. Hay… Andyan pa naman siya pero yung tindahan niya wala na. Huhu… Oh, Aling OP...

“Where does the time go?”
I heard that line from a song. Where does it go? I am really confused about time. Do we live simultaneously with the past and the future?

Officers na sila

Bigayan ng posisyon nung Saturday para sa CAT/RCY officers (kasabay na rin ang bigayan ng cards). Naka-receive ako ng text message na nakalagay…

,mam, 1st bn s2 po nakuha ko! --- basta parang ganyan

Yehey! Masaya ako para sa kanya kasi matino ang papalit sa akin. Ü Magaling nga siya para sa nakuhang posisyon na iyon. Parang bagay sa kanya yung mas mataas pa pero okay na rin. Isang common trait namin eh yung laging magulo ang buhok. Hehe… Ü

Congratulations sa mga CAT officers! Galingan niyo sana at i-enjoy niyo para masaya.
Dun sa isa pang nag-aspire ng 1BN S2… Galingan mo pa rin… Ü

Siya nga pala siya si Lourdz. Ako yung nasa kaliwa at siya yung nasa kanan (sa picture). After CAT Graduation yang pic na yan (March 27, 2006).

In Beverly

May over-night ang grupo namin pero hindi nakasama si Pamela at si Cyrisse.

Sa Beverly Hills (ata) kami nag-over-night… Sa rest house nina Noekka. Walang telepono, walang cable at nanganganib ang tubig pero happy naman.

Si Cc (sisi) o ang kapatid ni Noekka ang laging nagluluto para sa amin. Galing nga eh. Taga-saing at taga-urong naman kami ng pinagkainan. Hindi kami makaramdam ng gutom (ewan ko lang). Puro kain kasi kami doon, laro ng badminton, nood ng pelikula kain na naman at mag-saing. Ü

Ang exercise namin ay mag-badminton. Nag-race to 100 nga kami. Yung panalo hindi mag-uurong.Wuhu! Panalo ang team namin ni Ches, Daro at ako. Talo naman sina Cc, Mineng at Noekka. Ayun yung araw ng nawalan kami ng tubig at hatinggabi na nag-toothbrush at nag-ayos ng sarili. Wawang Cheska… Hehe…

Bago kami umalis manganganak na ang caretaker ng bahay, si Ate Sabel. Hay…

Mamang mag-pa-popcorn

Habang naglalakad kami ni ate nakakita kami nang nagtitinda ng popcorn, yung nilalako na may kulay at karaniwang makunat na kasi exposed sa hangin. Yung nasa utak ko na ipapabili ko kay ate ay yung plain o kaya cheese pero ang binili niya ay yung kulay pink. Sige ok na rin. Naghahanap na siya nang isusukli nang buksan niya ang pink niya ring drawer. Ta-dah! Puro limang piso, piso at isang twenty peso bill. Hindi pa ata aabot sa 100 yung kita niya kapag hindi pa kami bumili. Hindi niya na rin siguro maayos yung cart niya dahil sa liit ng kinikita niya. Nagbadya pa ngang tumumba nung sasandok na siya ng popcorn.

Ang hirap naman ng ganun. Buhay nga naman.

Chuva

Nagsimula ang lahat sa puno ng Narra.
Ayaw ko kasing sundin si ate. Sabi niya kasi sa akin na huwag daw akong gumawa ng entry tungkol sa Narra. Ayan, nahampas pa ako ng sinturon. Kompitensya raw iyon sa blog.

Speaking of blog. Sabi ko sa kanya isama naman niya ako sa blog reads niya kasi binura na niya ako roon. “Cannot find server” na raw kasi ‘pag kini-click niya. Hehe… Binago ko kasi yung address eh. Nahihirapan akong tandaan at banggitin.
Tinanong niya kung ano yung lumang address ng blog ko. Sabi ko, Living and … Chuva…
Bigla niyang sinabi ang salitang

“Chuvaners”

Ano ba ang salitang “chuvaners?” Kamag-anak ba nito ang salitang “chuva?”

Ang Puno ng Narra

Ngayon ko lang nalaman na mabango ang bulaklak ng Narra.
Marami-rami rin yung puno ng Narra sa amin (mga 3-4 ata). Tapos naaamoy pa rin hanggang sa amin. Mmm… Ang bango.